آ. ائلیار
منظره سرباز دربلوچستان
با مردم بلوچ
پیام گزاری در سایتی با نام بلوچ نوشته بود « مردم بلوچ از مردن و کشتن هم باکی ندارند».
- این چه اندیشه ایست که شما بیان میکنید؟
هر خلقی و مردمی ، از کشتن و کشته شدن باک دارد. آنهم چه باکی! هیچ مردمی نمیخواهد خون ببیند.
خلق بلوچ در شرایط ِ« مبارزه» قراردارد نه « جنگ».
هنر اینست که شرایط جنگی را به شرایط « آتش بس و سرد» تبدیل کنیم.
در وضعیت سرد، مردم به جای اسلحه به « آگاهی» نیاز دارند.
اگر این مشکل را بطور نسبی حل کردند وارد مرحله کوششهای « سیاسی- مدنی» میشوند.
و در حالت پیشترفتۀ آن «اتحاد با خلقهای تحت ستم دیگر» را تحقق میبخشند.
بدنبال آن باید همه مبارزات مردم در سرتاسر کشور با«همبستگی متقابل» با حفظ صف مستقل، تأکید میکنم با حفظ صف مستقل و خواسته های مشخص شان، « دیکتاتوری حاکم» را برکنار نمایند.
این مراحل در عمل تو در تو جریان مییابند.
و نتیجتاً یک حکومت فدرال یا نظیر آن ، از طریق انتخابات و رفراندوم یعنی « به روش انتخابی»، سرکار میاید.
مردم کثیرالمله جامعه میتوانند بتدریج «رفع ستم ملی و استبدادی» نموده و به زندگی صلح آمیز خود و پرورش عمیق ِ«دموکراسی و عدالت اجتماعی» بپردازند.
درسته،« کلید مسالمت آمیز ِقفلهای ِخون بار» لازمه. یعنی آگاهی و تلاشهای سیاسی و مدنی.
BALOCH / BALUCH GIRLS
بگذار
این کودکان ِپاکتر از نفس پاکی ،
این گلهای نازنین ِبلوچ،
جاودانه
بشکفند.
در
طلایی روزهاو
آبی آبهای عمان.
در
پاکی دشتها و کوهها.
در
باران مهربانیهای
مادران ِ سالهای سپید
و پدران آسمانهای پرستاره.
*
بگذار
در کمَره مه آلود چینهای ِ چهره هاشان
در لابلای گلرنگ چشمان ِ چشم براهشان
به راهی درخور
درمیان راهها برسیم.
تا خنده زند
دشت و دمن
خلق بلوچ.
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen